Asmaradana

Kocap malih Ngabdul Kadir, punika sampun akerama, Ni Dewi Isah garwane, puterane sunan Jakandar, sawusira lama-lama, Ngabdul Kadir pan dinunung, ngimani Cerebon negara.

Dhedhukuh ing Gunung Jati, Ngabdul Kadir duk semana, ambentur laku karsane, anging tapa oning wisma, tigang sasi datan dhahar, tinarima ing Yang Agung, apan dadi waliyullah.

Nama Sunan Gunung Jati, wus kathah wong manjing islam, tepis wiring dhukuhane, akeh ajar kepelajar, kang tan anut ing agama, nusup alas munggah gunung, ajrih kinon manjing islam.

Kanjeng Sunan Gunung Jati, lama-lama apeputera, kekalih nenggih puterane, ingkang sepah ika pirya, Ngabdul Jalil namanira, dene putera kang weruju, pawesteri nama Supiyah.

Wanten kang winuwus malih, tedhak saking Rasulullah, tetiga sami piryane, Sayid Mahsin kang setunggal, kaping kalih Sayid Ahmad, Halifah Husen kaping telu, tanah Yaman wismanira.

Wonten kesah dateng Jawi, tan kawarna lampahira, dumugi tanah Jawane, ing negara Surabaya, jujuk dhukuh Ngampel Denta, pinanggih Kanjeng Sinuwun, uluk salam wong tetiga.

Jeng Sunan jawab tumuli, salame wediya kang perapta, enggal Jeng Sunan wiyose, dhuh sanak kawula tannya, /73/ saking ngendi penangkanya, lawan siten namanipun, kang perapta matur pertela.

Sayid Muhsin nama mami, anenggih recang kawula, Khalifah Husen namane, kelawan Ki Sayid Ahmad, ing Yaman ingkang negara, dateng kawula pan estu, nyuwita dateng panduka.

Sumeja sinahu ngelmi, syarengat lawan tareqat, apadene haqeqate, Sunan nulya ngendika, dhuh nyawa sanak kawula, wong gelmu yen kurang laku, punika tanpa gaweya.

Nulya matur Sayid Muhsin, ing Jeng Sunan Ngampel Denta, mugi angsala pandongane, ing luhur kawula sedaya, sumerta pandonga tuwan, puruna ambentur laku, ekalasha mering Pangeran.

Tumulya winulang singgih, ing Jeng Sunan Ngampel Denta, Muhsin miwah /74/ rejange, minuruk ngelmu sarengat, tareqat lawan haqeqate, sedaya pan sampun putus, ing lafath miwah ing makna.

Kanjeng Sunan Ngampel Gadhing, ing putera kang sepah wus kerama, Siti Syarifah namane, kambil garwa Haji Ngusman, putrane Raja Pandhita, datan lama dhedhukuh, kapernah ardi Manyuran.

Haji Ngusman bangun teki, amesu ing raga nira, Mandhalika gen tapane, tanpa angsal tigang wulan, jinujung mering Yang Agung, sinung derajat waliyullah.

Sawusira lami-lami, Haji Ngusman apeputera, satunggal jalu puterane, ing ngaranan Amir Hasan, den Siti Muthmainah, puterane Kanjeng Sinuwun, padhukuhan Ngampel Denta.

/75/ Punika apala kerami, nenggih ingkang ngambil garwa, Ki Sayid Muhsin namane, oneng alas dhedhekah, tumulya ambentur tapa, amesu ing raganipun, ardi Pegat gennya tapa.

Ora sare kala wengi, ngabekti mering Pangeran, ora dhahar ing rinane, amerangi napsu hawa, sampun angsal tigang wulan, tinarima derajat waliyullah.

Sampun nira lami-lami, Sayid Muhsin apeputera, satunggal jalu puterane, ingaranan Amir Hamzah, ana dene Siti Hasyfah, puterane Kanjeng Sinuwun, padhukuhan Ngampel Denta.

Punika apala kerami, nenggih ingkang ngambil garwa, Ki Sayid Ahmad namane, datan lama adhedhekah, kapernah ardi Kamelaka, tetapi tanderbe sunu, dadi lampah /76/ amertapa.

Sayid Ahmad amertapi, nanging tapa oning wisma, kelangkung mati ragane, dhatan dhahar datan nedera, anyegah ing napsu hawa, sampun angsal tigang satun, sinung derajat waliyullah.

Sampun putus gene tapi, anyegah ing napsu hawa, anetepi ngibadahe, ngadhepaken maring Allah, kadonnyan sampun tininggal, siyang dalu rukung sujud, ngabekti maring Pangeran.

Ana dene Raden Ibrahim, puterane ing Kanjeng Sunan, Ngampel Denta dhukuhane, punika apala kerami, Dewi Irah garwa nira, Ki Jakandar kang sesunu, lama-lama apeputera.

Puterane Raden Ibrahim, pawetersi amung satunggal, Ni Dewi Rahil namane, Ibrahim nulya pinernah, ngimani Lasem lan Tubin, oning Bonang /77/ adhedhukuh, tumulya ambentur tapa.

Raden Ibrahim mertapi, ardi Gadhing gennya tapa, kelangkung mati ragane, tanpa sare tanpa dhahar, anyegah ing napsu hawa, nyinggahi haram lan mekeruh, fardlu sunah tan tiningal.

Sampun angsal tingang sasi, tinarima ing Pangeran, Raden Ibrahim tapane, sinung derajat waliyullah, nama Kanjeng Sunan Bonang, akeh wadiya ingkang anut, ngabekti maring Pangeran.

Wanten malih putera neki, Kanjeng Sunan Ngampel Denta, Raden Kasim namane, selagi dereng dewasa, ana dene putera nira, saking ampayan kang ibu, isteri kalih dereng kerama.

Wanten malih kang winarni, puterane Raja Pandhita, Ki Ngusman Haji namane, punika sampun akerama, Dewi /78/ Sari garwanira, puterane Raden Tumenggung, ing negara Wilatikta.

Datan lama Ngusman Haji, pan dinunung dadi iman, ing Jipang lan Ponolane, oning Ngudung adhedhekah, tumulya ambentur tapa, amesu ing raganira, mertapa ardi Jambanagan.

Ora dhahar kala hari, anyegah ing napsu hawa, ora sare ing wengine, ngibadah maring Pangeran, fardlu sunah tan tininngal, suminggah ing haram mekeruh, tumajuh maring Pangeran.

Sampun angsal tigang sasi, lah punjul sedasa dina, Ki Ngusman Haji tapane, tinarima ing Pangeran, sinung derajat waliyullah, nama Kanjeng Sunan Ngudung, lama-lama apeputera.

Amung kalih putera /79/ neki, putera kang sepah punika, Dewi Sujinah namane, kang weragil ya pirya, Amir Haji namanira, dene Nyahi Tandha ika, puterane Raja Pandhita.

Punika sampun akerami, nenggih kang ngambil garwa, Halifah Husen namane, dinunung imam Medura, dhedhukuh ing Kertayasa, lama-lama asesunu, pan jalu amung satunggal.

Halifah Mungra kang nami, Halifah Husin tumulya, ambentur laku karsane, ardi Yadhi gennya tapa, tanpa sare tanpa dhahar, sampun angsal tigang santun tinarima ing Pangeran.

Sinung derajat dadi wali, nama Sunan Kertayasa, wus akeh ika rewange, kang manjing agama islam, wonten malih cinarita, puterane Raden Tumenggung, ing negara Wilatikta /80/.

Ingkang nama Raden Sahid, punika sampun akerama, Ni Dewi Sarah garwane, puterane Molana Ishaq, apan tunggal ibu rama, kelawan Kanjeng Sinuwun, ing gunung Jatipura.

Raden Sahid asesiwi, tiga sami jalu nira, kang sepah Raden Sangid namane, pawesteri ingkang penengah, Dewi Rukiyah kang nama, isteri malih rakilipun, Dewi Rufingah namanya.

Raden Sahid kinon ngimani, ing Dermayu lan Manukan, ing Kalijaga pernahe, sampun nira lama-lama Raden Sahid temanira, tumulya ambentur laku, inmg Pulupeh gennya tapa.

Sampun angsal tigang sasi, lan punjul sedasa dina, tinarima ing Gustine, sinung derajat waliyullah, nama Sunan Kalijaga /81/, akeh wadiya ingkang anut, ngabekti maring Pangeran.

Wus putus gennya mertapi, Kanjeng Sunan Kalijaga, nanging tapa oneng wismane, rahina tan mawi dhahar, wengine tan mawi nedera, kadonyan pan sampun mungkur ngadhepaken ing akerat.

Kocapa Den Ngabdul Jalil, lawan Amir Hasan ika, Den Amir Haji rewange, Den Sangid lan Amir Hamzah, punika sami nyuwita, dumateng Kanjeng Sinuwun, padhukuhan Ngampel Denta.

Pan bocah gangsal punika, oning dhukuh Ngampel Denta, raden Kasim pembateke, pan sinahu ngaji Qur’an, Kanjeng Sunan ingkang mulang, sedaya pan sampun putus, tumulya winulang kitab.

Wonten malih kang winarni, kanggo /82/ neng Tnadhes negara, Rahaden Paku namane, Nyi Patih kang gadhah putera, wus umur limalas warsa, maca Qur’an sampun putus, tumulya sinahu kitab.

Raden Paku mireng warti, ing negara Surabaya, Ngampel Denta dhukuhane, wanten pandhita ngulama, amulang ngelmu sarengat thareqat haqeqatipun, nama sunan waliyullah.

Raden Paku matur aris, dumateng ing ibu nira, mengkana atur wiyose, ibu kawula mireng warta, ing negara Surabaya, wonten ngulama pinujul, nama sunan wliyullah.

Kang ngendika aris, adhuh anak ingsun nyawa, pan ora salah wartane, iya ika waliyullah, ingkang nama Raden Rahmat, jejuluk Jeng Sunan Maqdum, dhedhukuh ing Nganpel Denta.

Raden Paku atur neki, dumateng ing ibu nira, kawula kesh ing mangke, gadhahi karsa nyuwita, dateng Sunan Ngampel Delta, ananging kawula suwun, ibu ingkang maserahena.

Kang ibu amuwus aris, adhuh anak ingsun nyawa, apa sang karsamu bahe, pan ingsun tan mawi mulang, Raden Paku nulya mangkat, kang ibu nulya tut pungkur, tan kawarna oning marga.

Dumugi ing Ngampel Gadhing, pinanggih ing Kanjeng Sunan, Nyi Patih alon ature, apan sarwi awot sekar, gusti sedateng kawula, sumeja sohan pukulun, sumerta maserahana.

Maserahana kawula gusti, dateng ing anak kawula, mila nyuwita /84/ karsane, sumeja sinahu kitab, ginawe perabot ngibadah, Kanjeng Sunan nulya muwus dateng Nyai Patih ika.

Eh Nyai Gedhe Pinatih, ana ngendi anakira, Nyi Patih enggal ature, wedene anak kawula, ing mangke wanten ing jab, ngakub ngadhepi kanjeng serut, mugi tuwan timbalana.

Raden Paku den timbali, ing Jeng Sunan Ngampel Denta, tumulya enggal datengi, mara seba sarta nyembah, Jeng Sunan kendel sekala, kengetan tamu kang rawuh, kang nama Mulana Ishaq.

Kanjeng Sunan Ngampel Gadhing, ngendika dateng Nyi Patinya, mangkene pangendikane, eh Nyahi apa nyata, bocah iki anakira, apa anak olih mupu, Nyi Patih matur pertela.

Ing /85/ purwane putera neki, tinurut sedayanira, Jeng Sunan mireng ature, Nyi Gedhe Pinatih ika, Jeng Sunan eling santayan, warta saking Toyaarum, ana sayid saking Ngarab.

Molana Ishaq kang nami, punika apala kerama, nenggih kang dadi garwane, puterane seri nara nata, ing negara Belabangan, kang garwa wawarat sampun sepuh, punika tinilar kesah.

Wus jangkep ing sasi neki, wawarat tan bebayi babar, jalu tur bagus warnane, tumulya sinebut enggal, kaliyan seri nara nata, winadhahan pethi sampun, binucal dhateng segara.

Sunan Ngampel muwus aris, ing Nyi Gedhe Patih ingsun ika, eh Nyi Patih ingsun kiye, yen mangkono aturira /86/, iya melu ngaku anak, ing anakira si Paku, Nyi Patih nulya wot sekar.

Nyi Patih umatur aris, ing Jeng Sunan Ngampel Denta, mengkono atur wiyose, dhuh gusti sumangga karsa, kawula dermi kemawon, angadhah anak si Paku, nanging tuwan kang peryuga.

Amupu ing anak mami, miwah mulang tata kerama, sumerta mulang ngelmune, syarengat Nabi Muhammad, tareqat lawan haqeqat, punika jengandika wuruk, kawula paserah ing tuwan.

Den Paku winulang ngaji, ing Jeng Sunan Ngampel Denta, wus putus ngelmu sedayane, syarengat lawan thareqat, sumerta ngelmu haqeat, tumulya winulang suluk, ing wirid napsu badaniyah.

Pan genti ingkang winarni, kocapa kang /87/ ana Palembang, Rahaden Patah namane, puteranipun Berawijaya, nata perabu Majalengka, punika gadhah sedulur, pan tunggal ibu kewala.

Raden Husen ingkang nami, samana sami rembagan, Raden Patah lan rayine, sumeja kesah nyuwita, dumateng ing Ngampel Denta, putera kalih sampun rembug, tumulya enggal pamitan.

Pamit mering bupati, ing tanah Palembang negara, Ki Arya Damar nemane, pamit sampun rindhanan, putera kalih nulya mangkat, datan kawarna ing enu, wus dateng ing enu, wus dateng ing Surabaya.

Jujuk dhukuh Ngampel Gadhing, wus panggih ing Kanjeng Sunan, Raden Patah lan rayine, mara seba nulya nyembah, sumerta nyukemi pada, Kanjeng Sunan nulya muwus, adhuh nyawa ingsun tetanya, Raden Patah lan rayine, mara seba nulya nyembah.

/88/ Pinangkannya saking ngendi, lawan sinten westanira, Den Patah alon ature, dhuh gusti westa kawula, sinembah ing Raden Patah, rayi kawula punika, Raden Husen westanira.

Ing Palembang wisma mami, pernah puterane sang nata, Majalengka negarane, ingkang nama Berawijaya, wodene rayi kawula, punika tunggal ibu, kang rama perabu Palembang.

Sedhateng kawula punika, sarta sedherek kawula, mila nyuwita yektose, dumateng ing Kanjeng Sunan, sumerta seja kawula, angulati ngelmunipun, ngibadah maring Pangeran.

Tumulya winalang ngaji, Raden Patah ing Jeng Sunan, apan gangsar pengajine, wus putus amaca Qur’an, tumulya winulang kitab, dene Raden Husen /89/ ika, apan dhedhel penhajine.

Raden Patah sampun ngarti, sedaya ngelmu syarengat, apa dene tareqathe, sumerta ngelmu haqeqat, ngibadah tan mawi pegat, sunate miwah kang fardlu, haram amkeruh dipun tinggal.

Sapin nira lami-lami, Den Husen micareng nala, keperiye saking karepe, pun kakang Rahaden Patah, teka jungkung maca kitab, kaya dudu terahing perabu, ora mikir panjenengan.

Raden Husen matur angelis, dumateng ing raka nira, adhuh kakang kaya periye, nyuwita ing Kanjeng Sunan, oning dhukuh Ngampel Denta, angulati ngelmunipun, ngibadah pan sampun cekap.

Nanging saking karsa mami, sumangga kakang nyuwita, dumateng /90/ Majalangune, ing sang perabu Berawijaya, angulati kertiyasa, menawa pinanggih besuk, bisa mengku panjenengan.

Raden Patah muwus aris, dumateng ing rayi nira, dhuh yayi lungaha dhewe, nyuwita dateng sang nata, perabu agung Majalengka, nanging ingsun nora melu, meksih momong ing salira.

Raden Husen matur nuli, dumateng kang raka, mangkana atur wiyose, dhuh kakang sediya kawula, nyuwita ing Majalengka, punika pan boten wurung, nanging panuwun kawula.

Mugi kakang angideni, ing sedaya kawula punika, angsale saking berkate, ing Jeng Sunan Ngampel Denta, Raden Husen pamit enggal, dumateng Kanjeng Sinuwun, kanthi /91/ pamit ingkang raka.